Ontgroei, de inhoudsopgave (hyperlinks)
- 01 Verantwoording
- 02 Voorwoord
- 03 Inleiding
Deel I, Zienswijzen
- 1 Anti-utilitarisme
- 2 Bio-economie
- 3 Ecologische rechtvaardigheid
- 4 Maatschappelijk metabolisme
- 5 Stromingen van het milieudenken
- 6 Politieke ecologie
- 7 Ontwikkeling, kritiek op
- 8 Steady-state economie
Deel II, De kern
- 9 Autonomie
- 10 Bruto binnenlands product
- 11 Commons
- 12 Convivaliteit
- 13 Dematerialisatie
- 14 Denkbeeld, dekolonisatie van het
- 15 Dépense
- 16 Depolitisering ('het politieke')
- 17 Eenvoud
- 18 Emergie
- 19 Entropie
- 20 Geluk
- 21 Groei
- 22 Grondstofgrenzen
- 23 Jevons-paradox (reboundeffect)
- 24 Kapitalisme
- 25 Neomalthusianen
- 26 Piekolie
- 27 Ramppedagogie
- 28 Sociale grenzen vd groei
- 29 Vermarkting
- 30 Zorg
Deel III, De actie
- 31 Baanzekerheid
- 32 Back-to-the-landers
- 33 Basis- en maximuminkomen
- 34 Coöperaties
- 35 Digitale commons
- 36 Eco-gemeenschappen
- 37 Nieuwe economie
- 38 Geld, publiek gecreëerd
- 39 Gemeenschapsmunten
- 40 Indignados (occupy!)
- 41 Nutopisten
- 42 Ongehoorzaamheid
- 43 Post-normale wetenschap
- 44 Schuldaudits
- 45 Stadstuinen
- 46 Vakbonden
- 47 Werkverdeling
Deel IV, Allianties
Epiloog
dit is een persoonlijke samenvatting
Dépense
Energieverbruik bestaat uit twee delen.
- Het eerste deel is noodzakelijk voor het behoud en de voortbestaan van het leven.
- Het tweede deel wordt gebruikt voor niet-productieve uitgaven: luxe, rouw, oorlog, godsdienst, spelen, spektakels, kunst, perverse seksuele activiteit, etc.
De activiteiten uit het tweede noemen we dépense.
De energie voor dépense, energie die dus niet nodig is om te overleven, vraagt een onafhankelijk gebruik. Het is noodzakelijk een bestemming te kiezen voor die energie.
De keuzes die daarin ooit gemaakt zijn, onderscheiden verschillende soorten samenlevingen door ruimte en tijd.
Grofweg zie je een driedeling waaraan deze energie besteed is:
- Aan culturele of symbolische waardes, zoals muziekfestivals, dans etc.
- Aan sacrale zaken zoals het bouwen van kerken, het brengen van offers etc. en
- Aan sport en spel om fysiek energie te ontladen en daarmee stress te verminderen.
Het niet gebruiken van deze overtollige energie zou het onvermogen van mensen betekenen om hun eigen vrijheid uit te oefenen.
Het introduceren van het begrip ‘dépense’ helpt bij het aanwijzen van een belangrijk gat in de groei-samenleving.
De angst voor het niet overleven heeft ons ooit aangezet tot het gaan groeien op alle gebieden. Deze disbalans had tot gevolg dat traditionele gemeenschappen - waarin rituele feesten of andersoortige collectieve activiteiten gebruikelijk waren - verdwenen.
Daarmee kan je stellen dat door vol in te zetten op groei, de mensheid zich niet hoeft af te vragen wat hij écht met het leven wil, wat de zin ervan is en hoe hij daaraan betekenis wil geven.
Door de individualisering van de maatschappij vinden en nemen individuen andere wegen om deze overmatige energie te gebruiken zoals: perverse seksualiteit, alcoholisme, gokken, opzichtige consumptie en overige zaken samen te vatten als 'ordinaire oprispingen van de klein burgerij'.
Dus in het tijdperk van de groei is er niet langer weelderige en collectieve dépense, maar privé versplintering, die op individuele wijze geconsumeerd wordt.
Dépense is een sleutelbegrip om een uitweg uit de groei-samenleving te vinden.
Daar waar aanhangers van degrowth zich vasthouden aan alleen maar beperking, vergeten zij de mogelijkheid van de sociale weelderige dépense, op welke manier dan ook ingevuld.
Als we (weer) gaan kiezen voor weelderige, collectieve dépense-activiteiten, zullen we wel moeten gaan bedenken wat we écht belangrijk vinden in het leven, hoe we het leven zin geven en hoe we daaraan vorm willen geven.