Ontgroei, de inhoudsopgave (hyperlinks)
- 01 Verantwoording
- 02 Voorwoord
- 03 Inleiding
Deel I, Zienswijzen
- 1 Anti-utilitarisme
- 2 Bio-economie
- 3 Ecologische rechtvaardigheid
- 4 Maatschappelijk metabolisme
- 5 Stromingen van het milieudenken
- 6 Politieke ecologie
- 7 Ontwikkeling, kritiek op
- 8 Steady-state economie
Deel II, De kern
- 9 Autonomie
- 10 Bruto binnenlands product
- 11 Commons
- 12 Convivaliteit
- 13 Dematerialisatie
- 14 Denkbeeld, dekolonisatie van het
- 15 Dépense
- 16 Depolitisering ('het politieke')
- 17 Eenvoud
- 18 Emergie
- 19 Entropie
- 20 Geluk
- 21 Groei
- 22 Grondstofgrenzen
- 23 Jevons-paradox (reboundeffect)
- 24 Kapitalisme
- 25 Neomalthusianen
- 26 Piekolie
- 27 Ramppedagogie
- 28 Sociale grenzen vd groei
- 29 Vermarkting
- 30 Zorg
Deel III, De actie
- 31 Baanzekerheid
- 32 Back-to-the-landers
- 33 Basis- en maximuminkomen
- 34 Coöperaties
- 35 Digitale commons
- 36 Eco-gemeenschappen
- 37 Nieuwe economie
- 38 Geld, publiek gecreëerd
- 39 Gemeenschapsmunten
- 40 Indignados (occupy!)
- 41 Nutopisten
- 42 Ongehoorzaamheid
- 43 Post-normale wetenschap
- 44 Schuldaudits
- 45 Stadstuinen
- 46 Vakbonden
- 47 Werkverdeling
Deel IV, Allianties
Epiloog
dit is een persoonlijke samenvatting
Bio-economie
Duurzame ontwikkeling is een van de meest giftige recepten. (zie Bonaiuti 2011: 42)
De fundamentele doelstelling van de economische activiteit, grenzeloze groei van productie en consumptie, gebaseerd op eindige bronnen van materie en energie, is niet verenigbaar met de fundamentele wetten van de natuur.
De circulaire voorstelling van het economisch proces, te vinden aan het begin van elk economisch leerboek, moet vervangen worden door een evolutionaire voorstelling, waarbij het economisch proces reageert met zijn biofysische wortels (o.a. beperkte beschikbaarheid van grondstoffen) en met waarden en institutionele kaders (denk aan cultuur, wet en regelgeving) anderzijds.
De onvermijdelijke afname van materie en energie (olie enz.), de bijbehorende noodzaak om tot afzien van alle luxe goederen te komen, de daling van de bevolking en de maatschappelijke controle over technologische vernieuwingen, die de kern vormen van het minimale bio-economie programma, kunnen inderdaad niet zomaar bereikt worden door een ‘bijsturingsbeleid’, zoals de meeste ecologische-economen suggereren. Het hele gangbare kader van de hedendaagse economieën staat ter discussie.