Ontgroei, de inhoudsopgave (hyperlinks)
- 01 Verantwoording
- 02 Voorwoord
- 03 Inleiding
Deel I, Zienswijzen
- 1 Anti-utilitarisme
- 2 Bio-economie
- 3 Ecologische rechtvaardigheid
- 4 Maatschappelijk metabolisme
- 5 Stromingen van het milieudenken
- 6 Politieke ecologie
- 7 Ontwikkeling, kritiek op
- 8 Steady-state economie
Deel II, De kern
- 9 Autonomie
- 10 Bruto binnenlands product
- 11 Commons
- 12 Convivaliteit
- 13 Dematerialisatie
- 14 Denkbeeld, dekolonisatie van het
- 15 Dépense
- 16 Depolitisering ('het politieke')
- 17 Eenvoud
- 18 Emergie
- 19 Entropie
- 20 Geluk
- 21 Groei
- 22 Grondstofgrenzen
- 23 Jevons-paradox (reboundeffect)
- 24 Kapitalisme
- 25 Neomalthusianen
- 26 Piekolie
- 27 Ramppedagogie
- 28 Sociale grenzen vd groei
- 29 Vermarkting
- 30 Zorg
Deel III, De actie
- 31 Baanzekerheid
- 32 Back-to-the-landers
- 33 Basis- en maximuminkomen
- 34 Coöperaties
- 35 Digitale commons
- 36 Eco-gemeenschappen
- 37 Nieuwe economie
- 38 Geld, publiek gecreëerd
- 39 Gemeenschapsmunten
- 40 Indignados (occupy!)
- 41 Nutopisten
- 42 Ongehoorzaamheid
- 43 Post-normale wetenschap
- 44 Schuldaudits
- 45 Stadstuinen
- 46 Vakbonden
- 47 Werkverdeling
Deel IV, Allianties
Epiloog
dit is een persoonlijke samenvatting
Politieke ecologie
Politieke ecologie is een benadering, die ecologie en politieke economie combineert om de relatie tussen de samenleving en hulpbronnen op het land te onderzoeken en de relatie te onderzoeken tussen sociale groepen en klassen met verschillende toegang tot die hulpbronnen en het gebruik ervan.
De integratie van die elementen leidt tot een wereldwijde milieupolitiek van productie, consumptie en natuurbehoud.
Een van de grootste uitdagingen voor ontgroei is de smalle culturele reikwijdte en oppervlakkige historische diepgang, die het hedendaagse milieu-denken kenmerken.
Het beperkt ons vermogen om ons een beeld te vormen van alternatieven voor de heersende mensen-milieu relaties.
In reactie op deze uitdaging hebben politieke ecologen voortgebouwd op onderzoek naar samenlevingsvormen, die niet gebaseerd waren op groei en waarvan sommige vormen de eeuwen, ja zelfs millennia trotseerden. Antropologen, archeologen en geografen die werken in de Amazone hebben bijvoorbeeld aangetoond, hoe verrassend grote bevolkingsgroepen werden onderhouden door verhoogde-bedden-landbouw, terrassen, rondtrekkende landbouw, verticale archipels en andere strategieën op basis van uitgewerkte systemen die wederkerigheid bewerkstelligden en die door de gemeenschappen beheerd werden.
Het is interessant om te zien hoe jagers-verzamelaars welvaart bedenken en bereiken in vergelijking met de huidige westerse mens; de eersten door weinig te verlangen en te genieten van vrije tijd, de laatste door veel te produceren en te consumeren.
Het doel van diep historische benaderingen is niet om een terugkeer naar primitief leven te propageren. Integendeel, interculturele en (pre)historische kennis helpt om momenteel heersende opvattingen te relativeren in het licht van de diverse mogelijke vormen van menselijk bestaan en om de horizon te verbreden voor het verbeelden van een ongekende toekomst in antwoord op vragen als: 'Hoe kunnen niet-groeiende economieën menselijke samenlevingen dragen?' en 'Hoe kunnen mensen leven zonder de motivatie en de vreugde die door de consumptiecultuur wordt geboden?'.
Het gaat dus om de relatie tussen politiek en ecologie.