Ontgroei, de inhoudsopgave (hyperlinks)
- 01 Verantwoording
- 02 Voorwoord
- 03 Inleiding
Deel I, Zienswijzen
- 1 Anti-utilitarisme
- 2 Bio-economie
- 3 Ecologische rechtvaardigheid
- 4 Maatschappelijk metabolisme
- 5 Stromingen van het milieudenken
- 6 Politieke ecologie
- 7 Ontwikkeling, kritiek op
- 8 Steady-state economie
Deel II, De kern
- 9 Autonomie
- 10 Bruto binnenlands product
- 11 Commons
- 12 Convivaliteit
- 13 Dematerialisatie
- 14 Denkbeeld, dekolonisatie van het
- 15 Dépense
- 16 Depolitisering ('het politieke')
- 17 Eenvoud
- 18 Emergie
- 19 Entropie
- 20 Geluk
- 21 Groei
- 22 Grondstofgrenzen
- 23 Jevons-paradox (reboundeffect)
- 24 Kapitalisme
- 25 Neomalthusianen
- 26 Piekolie
- 27 Ramppedagogie
- 28 Sociale grenzen vd groei
- 29 Vermarkting
- 30 Zorg
Deel III, De actie
- 31 Baanzekerheid
- 32 Back-to-the-landers
- 33 Basis- en maximuminkomen
- 34 Coöperaties
- 35 Digitale commons
- 36 Eco-gemeenschappen
- 37 Nieuwe economie
- 38 Geld, publiek gecreëerd
- 39 Gemeenschapsmunten
- 40 Indignados (occupy!)
- 41 Nutopisten
- 42 Ongehoorzaamheid
- 43 Post-normale wetenschap
- 44 Schuldaudits
- 45 Stadstuinen
- 46 Vakbonden
- 47 Werkverdeling
Deel IV, Allianties
Epiloog
dit is een persoonlijke samenvatting
Groei
Economische groei wordt meestal gedefinieerd als een toename van de producten en diensten, die door een economie in gegeven tijdsperiode geproduceerd worden, gewoonlijk in een jaar.
Doorgaans wordt economische groei uitgedrukt in de toename van het bruto binnenlands product (BBP) in een land.
In 1940 is door de Verenigde Naties een rekenwijze vastgesteld, die geadviseerd wordt om als rekenmethode te gebruiken om het BBP te bepalen.
Een fundamenteel principe bij het meten van economische groei is om onderscheid te maken tussen
- stijgingen in het BBP als gevolg van verhogingen van de hoeveelheid geproduceerde goederen en diensten
- toename van het BBP die gewoon het gevolg zijn van stijgingen van prijzen.
In de praktijk is het doorgaans een combinatie van die twee, waardoor het meten van zuivere groei erg ingewikkeld is.
In de geschiedenis van economische wetenschap zijn veel verklaringen bedacht om de groei te verklaren. Denk bijvoorbeeld aan specialisatie, arbeidsdeling, omvang van markten, buitenlandse handel, nieuwe innovaties die oude verdrukken of de overtuiging dat werkloosheid wordt veroorzaakt door onvoldoende uitgaven.
Maar ook: de rol van investeringen in productiecapaciteit of juist investeringen in verhoogde arbeidsproductiviteit in combinatie met de stijgende arbeidsparticipatie.
Al die theorieën onderstrepen het belang van allerlei invloeden op de economische groei, maar de modellen verklaarden niet hoe dit kwam.
De algemene conclusie was dat met de juiste aannames over investering en innovatie het proces van economische groei eeuwig verder kon gaan.
De verhoging van het BBP kan veel oorzaken hebben, ook die niets met welzijn te maken hebben.
Als activiteiten die normaal uitgevoerd worden zonder financiële transactie, een handelskwestie worden, dan zal het BBP stijgen.
Dit kan ongebruikelijke economische groei in ontwikkelingslanden gedeelte verklaren. In plaats van toename van de productie stijgt het BBP, omdat commercialisering en vermarkting de meer traditionele praktijken vervangen.
Zo ook kunnen stijgingen in het BBP voortkomen uit de uitputting van hulpbronnen en milieuverontreiniging. Bij geen van beide aspecten denken we aan economische groei net zo min als ze dat doen bij het verhogen van de ongelijkheid.
Kritiek op de economische groei bestaat al net zo lang als de economische groei zelf.
Er zijn twee belangrijke redenen waarom deze kritieken van de economische groei van belang zijn.
- door economische groei als primaire beleidsdoelstelling na te streven is het best mogelijk dat economieën niet aan andere doelstellingen kunnen voldoen, die meer rechtstreeks zouden bijdragen tot het welzijn en welvaart, zoals volledige werkgelegenheid, meer vrije tijd, een rijker sociaal leven, grotere democratische participatie en een veerkrachtig milieu.
- in een wereld met ecologische grenzen en beperkte hulpbronnen zal het nastreven van economische groei in de rijke landen waarschijnlijk ten koste gaan van de economische groei in ontwikkelingslanden, die er duidelijk meer aan zouden hebben.
Om al deze redenen is het tijd voor wie in ontwikkelde economieën leeft om na te denken hoe het te doen zonder groei of zelfs met degrowth of ontgroei.